Dubas – w XVI- XIX wieku był to flisacki statek rzeczny, używany do spławu zbóż, rzadziej artykułów leśnych lub rud metali. Był poruszany za pomocą ośmiu wioseł podczas spływu z prądem rzeki, zaś w drodze powrotnej również żagla podnoszonego na pojedynczym maszcie.

Dubas miał płaską rufę i ostro ścięty dziób. Był wyposażony w 1 lub dwa maszty, 8 wioseł i budę w której mieszkał szyper. Załogę stanowiło 8-14 flisaków. Ponieważ charakteryzował się niewielkim zanurzeniem można było wykorzystywać go do żeglugi po płytszych rzekach. Początkowo był wykorzystywany do transportu na wschodnich terenach Rzeczypospolitej (Bugiem i Sanem do Wisły), a w XVI wieku rozpowszechnił się na całej długości Wisły. Na Wiśle statkami tymi przewożono różne towary, przede wszystkim zboże do Gdańska. Ładowność ich wynosiła 20-24 łasztów. Niekiedy po przybyciu do celu statki były sprzedawane na drewno.

źródło: Wikipedia